ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΝΑ

http://www.youtube.com/watch?v=hZgRXeZksO0

Corfu flight 2009

ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ

Να την προσεχεις

Johnny

Puerto Rico

Don't cry for Louie

Lullaby(Queen Margot)

ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Στα λιμάνια άναψαν φωτιές

Πολίτικη κουζίνα

Facebook | Lila Fotaki

Ένα υπέροχο ποίημα που έχει
> γράψει ένα παιδί από την Αφρική
> και προτάθηκε από τα Ηνωμένα
> Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του
> 2006.
>
> Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
> Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
> Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι
> μαύρος
> Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
> Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
> Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι
> μαύρος
>
> Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
> Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
> Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι
> λευκός
> Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι
> κόκκινος
> Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
> Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
> Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι
> πράσινος
> Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
>
> Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο

Narciso Yepes - Recuerdos de la Alhambra

"Recuerdos de la Alhambra" - John Williams

Angela GHEORGHIU - Habanera - Carmen

Tio arango-Solea(Flamenco Guitar)

Flamenco guitar and dance

Danza flamenco

Love me two times

Live

LA Woman Live-Part2

Back Door Man

ΚΑΘΑΡΣΗ....

Έρχονται κάποιες στιγμές που η υπέρβαση ξεπετάγεται απρόσκλητη,γιατί φιμώθηκε ανέντιμα και αρκετά τη φόβισε η καθημερινή σύμβαση ρόλων,η πιθανή απόρριψη και το γεγονός ότι επιβάλλεται η τήρηση κανόνων που δεν τους επέλεξα και δεν
θέλω να με ενταφιάσουν.Νιώθω ζωντανή απόψε,γιατί η λογική λούφαξε και είχα το θάρρος να σε κοιτάξω στα μάτια και χαλαρά ν αφήνομαι στην εξομολόγηση
ανομολόγητων πόθων,νιώθοντας ενοχές για την απροετοίμαστη τρικυμία που θα σε τύλιγε.Εγωιστικά ξεδιπλώθηκα και ηδονικά ξανάζησα τα καταπιεσμένα μου αζήτητα και πάντα τρόμαζα για την απορία που θα σου προκαλούσα μα που τόσο στωικά αντιμετώπισες.¨Αλλωστε αυτός που δεν ταλανίζεται από το ίδιο πάθος , που το
βρήκε και είναι φυσιολογικό να το βιώνει με τους φυσικούς όρους,μπορεί ν ακούσει
τα ...περίεργα μιας ωστόσο ευαίσθητης ύπαρξης.Σ ευχαριστώ ...Δεν μπορώ να συνεχίσω....

Γιατί μ αγάπησες

Ζωή κλεμμένη

Το παράπονο

ΚΑΡΤΕΡΙΑ

Δεν ξέρω τι να περιμένω πια!Όλα μου φαίνονται βαρετά κι αργόσυρτα.Λογοδοτώ στον εαυτό μου κι αυτός κοιμάται.Επανάληψη,επανάληψη και καρτερία.Ύπουλες ενοχές για όσα
κάνω και κυρίως για όσα παραχώνω ...Κι όμως έρχονται απρόσκλητα ως όνειρα ή εφιάλτες!Θέλω μια ατέλειωτη λιακάδα να πυρώσει το σώμα κι ας αφήσω την ψυχή
αδέσποτη...

Επιστροφή στο Ρέθυμνο

Πολλά τα δεινά

Να μ αγαπάς